νηφάλια

Το ίδιο έργο, ξανά και ξανά. Ύπουλες κόντρες ξανά και ξανά, για να αποφύγουν κάποιοι ένα ραντεβού, που ακόμη κι αν είναι λίγο, που σίγουρα με όρους νίκης ή ήττας μεταφρασμένο είναι άνισο, δεν θα είναι δα και μοιραίο. Κι όλοι αυτοί που μας υπονόμευσαν, που μας δώσαν ρόλους που δεν τους θελήσαμε, και που χτυπήσαμε τα κεφάλια μας σε τοίχους για να μην οικειοποιηθούμε αυτούς τους ρόλους. Που δεν κρατήσαμε ψυχραιμία, για να ακονίσουμε αυτό το μαχαίρι, που δεν θα μακελέψει κανέναν ή καμία, απλά θα κόψει τον ομφάλιο λώρο με τον καθωσπρεπισμό, τις νουθεσίες, τα μέσα απο τα δόντια λόγια, τις ψεύτικες χειρονομίες οικειότητας.
Λέω συντρόφισσα, μήπως δεν μας πήραν το μέρος, αυτοί που κάποτε πιστέψαμε, αγαπήσαμε, τι τρέλα αυτή η αγάπη, τι ανιαρή η πίστη, γιατί δεν μπορούν να το καταπιούν, πως κουβαλάμε στα λόγια μας ένα παιδί, μα αυτοί δεν μπορούν να δουν, φοβισμένοι όπως είναι, τίποτε άλλο απο ένα πτώμα.
Το αρπάζουμε, μισό- πνιγμένο, το τυλίγουμε, το ζεσταίνουμε, ανοίγει τα μάτια του, τρομάζει απο τον θυμό μας, αποκόβεται απο εμάς, γίνεται σύνθημα, σπρωξίδι, γυαλιά, πέτρες, καρφί στο μάτι τους.
Παρίες, έτσι μας βλέπουν, δεν το διαλέξαμε...

Συμβουλεύομαι ένα λεξικό...

παρίας: Μέρος του λόγου: Ουσιαστικό
1. μέλος εκτός κάστας
2. απόβλητος της κοινωνίας
3. άτομο χωρίς δικαιώματα

Κι άλλωστε δεν ξέρω, υπάρχει θηλυκό για αυτήν την λέξη;