πτήσεις

Για Να ΒΛεΠειΣ Τα αεΡοΠΛάΝα Να ΠεΤάΝε

Και ΓΚΡαουΝΤ ΚοΝΤΡοΛ εΔω!

Στην περίπτωση εκείνη που θέλετε να φωτογραφίσετε το αγαπημένο σας μπλογκ ή κάποια άλλη ιστοσελίδα, επιλέγετε, πατάτε αντιγραφή και πηγαίνετε στην εφαρμογή ζωγραφική όπου και κάνετε επικόλληση, μετά αποθήκευση ως..όνομα αρχείου και κατάληξη jpg και ντα ντααν...
Στην περίπτωση εκείνη που δεν κάνετε ερωτήσεις, σημαίνει πως είτε δεν σαν ενδιαφέρει, είτε τα καταλάβατε ΟλΑ.
Αυτήν την εικόνα την έφτιαξε μια αγγλίδα, που επέζησε των υπηρεσιών ψυχικής υγείας και ονομάζεται "δύναμη".
Μου θύμισε κάτι που είχα ακούσει κάποτε, από ένα μέλος της ομάδας "hearing voices". Σε ελεύθερη απόδοση:
"όταν ο ψυχίατρος προσπάθησε να αναιρέσει τις αναμνήσεις μου, λέγοντας πως είναι " παιδιά" της ψυχοπαθολογίας μου, η μία φωνή μου ζήτησε να πιάσω την συσκευή του τηλεφώνου και να του σπάσω το κεφάλι. Η άλλη μου ζήτησε να κάνω ότι δεν κατάλαβα, να κάνω υπομονή γιατί έξω υπήρχαν άνθρωποι που με χρειάζονταν, και μια ζωή που την χρειαζόμουν."
Τα διαγνωστικά κριτήρια γαμιούνται επι πληρωμή, με τους κυρίους και τις κυρίες των ιδρυμάτων, αυτά που επιλέγουμε να μαθαίνουμε, δεν ξεχνιούνται, με τίποτε σου λέω...

pera vrexei

Κάτω από το παράθυρο μου, ξεκινάει ένα ποτάμι από λέξεις, κι όταν κάποια ξεκόβει, χτυπάει σε κάγκελα, σε πεζοδρόμια και σε κλειστά παντζούρια, να ταράξει λίγο των αυτοκινήτων και των σειρήνων την ηλίθια ησυχία.
Κάτω από της κουρούνας την πολυλογία, κρύβεται ένα πεζό και μετριοπαθές παραλήρημα, όλα αυτά που θάβει η πόλη, μαζεύονται κι ακούγονται στην πιο μονότονη επανάληψη, μια στερεοτυπία, γίνονται όλου του κόσμου τα παράπονα.
Σε κάθε κίνηση επιβολής, ξυπνάει ένα ειρωνικό συγγνώμη, κι ένα κοροϊδευτικό , θα αλλάξω.
Κάτω από κάθε χεσμένο, « σε έχω», ξεκινάει ένα ψυχό-αντάρτικο, και κρύβονται γυναίκες με την βλεφαρίδα κάγκελο, γυναίκες που αγαπούν τα δράματα.
Σε κάθε ερώτηση πότε ξεκίνησαν όλα, υπάρχει αφενός μια Κλεντόρα, κι ένας κρετίνος, αφετέρου, μια ιστορία που ξεκινάει με το…. « Κάποτε ήταν όλα ήσυχα κι ωραία. Μετά…». Κι αυτό από μόνο του είναι ενθαρρυντικό.
Κάθε αίσθημα που γίνεται συναίσθημα περνάει μέσα από έναν παρομορφωτικό καθρέφτη. Όπως η κάβλα κι ο έρωτας. Σε αυτήν την φράση χρειάζομαι τετράδιο, περιθώριο, γυαλιά κι ένα κόκκινο στυλό.

για το μπουκάλι

γιατί να σε βρω σε αυτήν την θάλασσα, ήταν τόση η μπόχα της μα σε ακολουθούσα,παντού σκατά σου φώναζα, βούτα είπες κατευθείαν στα βαθιά, και σαν για λίγο να ξεθόλωσε το νερό τριγύρω, μα ύστερα φόρεσες το προσωπείο ενός νεκρού, θήλαζες το ένα στήθος μου, ερεθισμένα, το άλλο πεινασμένα, και καταβρόχθισες ένα τρίτο που είχε φυτρώσει (δεν είναι ορμονικό το ζήτημα).
και βρεθήκαμε πάλι στα ρηχά και βραχάκια μου σκίζανε τα πόδια, κι έχανα την ισορροπία μου, και έβαλες τότε την μάσκα του αδερφού μου, κι εγώ την μάσκα του γιατί όχι.
είχα μια αίσθηση, σαν να μου άφησες, βουτώντας πάλι στα βαθιά, ένα φίδι με διάφανο δέρμα, κι εγώ έπρεπε να το προσέχω αυτό το φίδι, για να κρατήσω εσένα.
ζαλούφες εντωμεταξύ περνούσαν θορυβημένες, αιμομιξία λέγανε, ε, εκεί βγάλαμε τις μάσκες και βάλαμε τα γέλια.
σου επιστώ την προσοχή, όταν ακούς το καζανάκι να μην φαντάζεσαι βροχές (δεν είναι εμπειρικό το ζήτημα).