διαφημίσεις στο μετρό, πολυβιταμίνες, αναλγητικά, χλεποκαμώστρες. το πρωινό αν και μονότονο δεν είναι ποτέ το ίδιο.
πότε ο φαναρτζής που θα φωνάξει καλημέρα, πότε ένα δεμμένο σκυλί που θα γαβγίσει, οι μπάρες που πέφτουν, το τρένο που περνάει με μεγάλη ταχύτητα.
πρωινές στάσεις σε βραδινές κουβέντες. πρωινές ενστάσεις, είπαμε, αργά αντανακλαστικά.

ζεσταίνομαι, βράζω ώρες- ώρες, θέλω φιλί, φιλί σου στο μέτωπο να κατεβάσει την θερμοκρασία. το στήθος μου πονάει,πονάω ποτέ; θα είναι η καρδιά μου που θέλει να βγει βόλτα.

μετράω, λεπτά, σελίδες, χαιρετίσματα, βλέμματα που συναντιούνται, κουβέντες σαν γριά σπαγγοραμμένη, το τόσο δα. μέρες που φεύγουν και δεν με πλησίασαν τόσο δα σε αυτά που είπα πως θα κάνω. νυχτερινές πτώσεις, πολλές αποχρώσεις στο σκοτάδι, κι ύστερα γμτ, πάλι θα αργήσω.

σαστίζω με την αδράνεια μου. γιατί άδειασα σήμερα. τρεις φάκελοι στην επιφάνεια εργασίας, μοιάζουν με πειράματα, που ο παράγοντας τύχη απο μόνος του θα καθορίσει το αποτέλεσμα τους.
μου λείπεις και λείπει το δρων το υποκείμενο...