Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

an...

εμένα μου αρέσει, εμένα δεν μου αρέσει, μαδούσε μαργαρίτες, κοίταξε κι αυτό το κείμενο, για τις συναισθηματικές δυσκολίες,που της το έδωσε ένα κορίτσι με μάτια λέηζερ, ηφαίστεια σκάγαν απο παντού, μια οπτική παραίσθηση, οι άλλοι, ή οι πληγές της που πυοραγούσαν, χμ ένα γκράφιτι, έχουμε ένα παγκάκι λέει ένα λυπημένο αγόρι σε ένα ντροπαλό κορίτσι, χμ κι απο πάνω μας οι υπηρεσίες που πρέπει να προσφέρω, και το βαρύ πυροβολικό και τα μεγάλα δάχτυλα των ποδιών της σηκωνόντουσαν, παίρνω αυτό που θέλω είπε μια, η πρωκτική ηθική ξόρκισε με μια σκέψη το σίγουρο βλέμμα της, ένας μικρός αυτοκτονικός παίρνει το χαρτομάνι μου και το κάνει σαϊτες, μια μπαίνει στο μάτι της.
μια που την βάλαν τιμωρία, με το θάρρος που μου δίνει μια καινούργια γνωριμία, την υποστηρίζω και χρωματίζω τα λόγια της,και δεν λέει- δεν σκέφτεται- δεν δείχνει, παίρνει ένα φύλο απο κάτω και το λιώνει στα χέρια της, στιγμούλα..
κοίτα αυτό, κοίτα και το άλλο.
πούπουλα εδώ, πούπουλα εκεί, αρκετά με τα πούπουλα σας περιστέρια, μας γαμήσατε. ένα να διασχίζει τους αιθέρες, κι ένα τσαλαπατημένο σε ένα κτίριο έκτρωμα, απο μέταλλο και γυαλί, ένα στο μπάνιο, να χαζεύει την ομορφιά του.
η πόλη μου χαμογελάει ψιθυρίζει η ονειροπόλα, ποιός σε γαμάει κι εσένα της λέει κάποιος που κατασπαράζει τη ζωή της, την χαμογελαστή.
κι ηφαίστεια σκάγαν να ξυπνήσουν τις αποχαυνωμένες τις αισθήσεις.
το 'χει, το 'χει, αφήνω το σχοινί και πέφτεις πάνω στον καλοταϊσμένο κώλο σου.
σε ρώτησα; με γρήγορες κινήσεις βγάζει το κοκαλάκι της και του το μπήγει στο χέρι, σταγόνες αίμα κάνουν τη σιγουριά, απελπισία, το ερωτηματικό τελεία.
ηφαίστεια, πληγές, κουβέντες, συμπαράσταση, καλό κι αυτό, μισώ απο συμπαράσταση, παραμύθια φούρναρη, εφιάλτες και τα μάτια αφόρητα ανοιχτά.
μια χαρά, και το ρ να έχει μαζέψει τόση μύξα, που γίνεται η φράση ίωση, απο αυτές που αν ρε δεν πας να γαμηθείς, δεν παιρνάνε.
και τα χαρτιά, ημιτελή, καρδιά μου εδώ, κι ανάσα μου εκεί και ματάκια μου παραπέρα, αχ ψυχούλα, και μας τάξανε γλυκό και δεν μας το δίνουν δεν μας το δίνουν οι καριόληδες.
σταματάω τα μοιρολόγια και ανεβάζω το βέλο, στα ψέμματα έτσι;
απλά είναι συγκεκριμένα τα πράγματα που δεν αντέχω.
ουφ, τρόμαξα.. μη σου μείνει κουσούρι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: