Πριν κοιμηθώ, με κούρδιζα σε μια μελωδία, "she's lost control again" εν είδει προσευχής.. Τα καλοριφέρ ήταν αναμμένα στο φουλ, οι εφιάλτες φτιάχνονται από τον ιδρώτα της απραγίας.
Οι γορίλες των εχθρών είχαν παραταχθεί, δείχναν τρελοί, τους καλοπιάναμε για να καταλάβουμε που το πάνε, κι ύστερα για να τους καθυστερήσουμε, χυθήκαν με μια φωνή στον δρόμο και ξέραμε πως το αντίπαλο τους στρατόπεδο ήταν το δικό μας, η φυγή κι ύστερα η αναμονή, σαν λεωφορείο, που κανείς εκεί μέσα δεν ξέρει που οδηγεί, ξέρει μόνο την στάση που θα κατέβει, μην ανησυχείς ένα βλέμμα λέει, εγώ πάω εκεί και ας μην ξέρω τι θα αντιμετωπίσω μπορείς να έρθεις αν θέλεις.
Μα ήταν η εγκατάλειψη που κομμάτιαζε κάθε διαύγεια και μην φανταστείς, με καταλύτη, δυο τρία πράγματα που κάποτε ήξερες για εμένα, μην εξηγήσεις την λέξη εγκατάλειψη με αυτά τα λίγα, και μην βιαστείς να ξερολιάσεις, να προσδιορίσεις.
Κι όταν είδα ένα γνώριμο λιμάνι κατέβηκα, η λογική με στριγγιά φωνή απαγόρευε κουτσές παρηγοριές. Θεματοφύλακας, της ηθικής (;) με άρπαξε από τον λαιμό, και με βία μου πήρε την ταυτότητα, χωρίς να δείξει την δική του και με άλλον έναν για υποστήριξη έλεγε και λίγα σου κάνω, κι έλεγα δείξε μου την ταυτότητα σου κι ήθελα απίστευτα να τελειώνω με δαύτους.
Σηκώθηκαν και φύγαν και δεν ήξερα αν έπρεπε να την κάνω ή να περιμένω να μου επιστρέψουν τα "στοιχεία μου", πήρα χαμπάρι έναν κύκλο γυναικών με παραδοσιακές στολές από διάφορες χώρες, τραγουδούσαν "εκδίκηση", κι ύστερα αποχαιρετισμοί καθώς φεύγαν κι εγώ επέστρεφα στον ξύπνιο, αναφιλητά, για την πάρτη μου. Μούσκεμα το μαξιλάρι όχι μόνο για τον εφιάλτη. Ανακουφιστικός ο βαθύς ύπνος ή η διακριτικότητα της διπλανής μου.
Τα δεύτερα σπίτια, που λέει και μια φίλη, ή και τα τρίτα, τα αγαπάμε, με ελπίδα, τα σπίτια που οι κάτοικοι τους θα πετάμε σπίθες στους εφιάλτες, υπάρχουμε.
Τώρα για τα "ευαίσθητα" στομάχια μααλόξ...
Το προζάκ των φτωχών είναι η "παρατήρηση ", η σιγουριά που τους δίνει το να παρεμβαίνουν παθητικά- επιθετικά στην ζωή σου και πραγματικά, είμαι σίγουρη για το εύρος των παρενεργειών του.
Για να είμαι επιθετική, μα όχι παθητική, βλέποντας το έψιλον που μου άφησε κάποιος για "επιμόρφωση" και διαβάζοντας το άρθρο που μου πρότεινε, δεν μπόρεσα παρά να μουρμουρίσω, "αστικά γουρούνια" προς δυο τρεις γνωστές και όχι και τόσο μακρινές κατευθύνσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου