Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

ατελής

κουρντίστηκα, σχημάτισα έναν αφελή κύκλο γύρω απο τον εαυτό μου
με έπιασα να παζαρεύω αγάπη...
το οχτώ, όχι το εννιά
αν γυρίσω θα γυρίσω για το εννιά
το κεφάλι μου, θα το γυρίσω προς αυτήν την κατεύθυνση
θα περπατάω στην γειτονιά και θα μουρμουρίζω, ανώμαλοι!
ένα πλάσμα με υπερτροφικό σβέρκο φέρνει την μούρη του στην μούρη μου
δεν ζητάει φιλί, μόνο ρωτάει " αφού την πήρες μυρωδιά, για πες μου πως μυρίζει;"
τα θέλω, θάλασσα, τα θέλουμε, τις θάλασσες του κόσμου
τα ανεκπλήρωτα μελάνι, τα ανεκπλήρωτα μας, μελάνι σε χαρτί
μπύρα για την νύχτα, μπύρα και καπνό, το άρωμα τους κολημμένο στον γιακά απο κάποιον, αν είναι η νύχτα μας
σούπα για τις φιλίες, πετρόσουπα, πέτρο στο είπα, προσοχή στα μπαομπάμπ...
βρεγμένα μαλλιά για τον έρωτα, τα χέρια κινούν την επιθυμία, ή η επιθυμία τα χέρια;
κι η μυρωδιά απο την γούνα της αφροδίτης, με όλον τον πόνο, κι όλη την ηδονή που έχει να αποχωρίζεις κάποιον απο το δέρμα του
βρεγμένο χώμα για τους νεκρούς μου, κι ύστερα φωτιά για τους νεκρούς μου...
πήρε να βρέχει, μυρίσαν όλα τα άλλα, φωτιά πουθενά, έτρεχα να μην σβήσει και το τσιγάρο μου, κρύφτηκα κάπου, λαχανιάζοντας τσέκαρα τον αναπτήρα, χάλασε κι αυτός
ζήτησα φωτιά, μου άναψε με ένα ανασφαλές σπίρτο
μιλούσες στον ύπνο σου λέει, δεν μίλαγα βρε άσχετε, μύριζα κι εσύ με ξύπνησες
θυμήθηκα με το κρασί, το όνειρο, κάποιον να έρχεται με το χεράκι μπαταρισμένο, με ένα γλυκό, καθησυχαστικό, πονεμένο γέλιο
που είσαι, πάνε χρόνια, δεν σου έλλειψα;
οι ανώμαλοι με πείσαν πως χάλασες, πως δεν θα γυρίσεις
οχτώ χρόνια, όχι εννιά χρόνια, εννιά χρόνια ψέμματα, έτσι;
χαζή, λέει με κατανόηση, αλήθεια λένε, δεν θα γυρίσω
νοσταλγία, βοηθάν οι κουβέρτες, οι φούτερ ζακέτες, τα χαλαρά συναισθήματα, οι αμβλυμένες αισθήσεις
ραδιόφωνο, " στην πόλη απόψε βρέχει το όνομα σου, τα βήμματα σου δεν τα ακούω πια"
κι ύστερα " τετάρτη (όχι σάββατο) βράδυ, είναι το σπίτι μου πιο ξένο, στέκομαι απέξω και δεν θέλω πια να μπω"
καιρό είχα να σου γράψω, θα καπνίσω τώρα ένα τσιγάρο στην θύμηση σου
θα στρίψω δυο τρεις φορές και το κεφάλι μου, μπας και σε δω σε καμιά γωνία

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Παράξενο πράγμα τα όνειρα… Προχθές, είδα στον ύπνο μου την Ζωή, με αυτό το αισθησιακό κολλάν της να παίζει γκάιντα… Φροϋδικές προεκτάσεις ίσως; Και τι να σημαίνουν;… Μπα! Μάλλον άπιαστο όνειρο… Ούτε καν…

Όπως και να έχει, γράψ’ του μια καλησπέρα και από μέρους μου. Μπορεί να μην έχουμε συστηθεί, αλλά νομίζω ότι θα το εκτιμήσει…

Keep this rate, keep this rate, I’m telling you! Συνέχισε σε αυτό τον ρυθμό, μην σταματάς… 2-3 φορές την εβδομάδα, είναι καλά. Μπαίνω στην πρίζα και μ’ αρέσει!

Όσο για κολακεία, ούτε να το σκέφτεσαι, Φούρφουλο: απλώς λέω αυτό που νοιώθω, τίποτα λιγότερο. Γουστάρω, είμαι βιτσιόζος, πώς να το κάνουμε;

Edward the confessor (Και μην κολλάς σε ονόματα…)