Χρόνια πολλά. Να φύγω τώρα;

Αυτή ήθελε να πάει σε μια συναυλία. Ο λόγος που της άρεσαν οι συναυλίες ήταν ότι σε αυτές μπορούσε πολύ απλά να μην μιλάει. Η σιωπή μπορεί να γίνει πολλές φορές μονότονη, νευρική κίνηση. Σε ειδικές περιπτώσεις χορός. Αυτές τις μέρες προτιμώ τον χορό απο τον έρωτα, κι ας καταλήγουν συχνά πυκνά, και τα δύο, σε μία μόνο σταγόνα ευχαρίστησης.
Βουτιά με κλειστά μάτια, μια μεγάλη αναπνοή έπειτα.
Αλλά το ζήτημα της επιλογής δεν είναι αυτό. Είτε πήγαινε στην συναυλία, είτε στην μάζωξη για τα γενέθλια,θα μπορούσε είτε να χορέψει, είτε να ερωτευτεί ή και τα δύο. Και το πιο πιθανό ήταν ότι δεν θα έκανε τίποτε απο τα δύο, σε καμία περίπτωση.
Παλιό- διαύγεια, χαζή συγκρότηση. Σπαταλάω για χάρη τους και πάντα βγαίνω λίγη. Η μάλλον ας χρησιμοποιησώ μια πιο τζογαδόρικη έκφραση, καίω τα χαρτιά μου, όχι κατ' ανάγκη τα καλύτερα, τυχαία διαλεγμένα.
Λοιπόν ας υποθέσουμε, ότι είχε βρεθεί στην κλασσική αυτή φάση, την χιλιοειπωμένη, όπου το αγγελάκι και το διαβολάκι συνομιλούσαν. Θα γελούσε τότε και δεν θα έδινε σε αυτό το βράδυ τόση αξία.
Θα μπορούσε επίσης να πει πως κάποιος άλλος κι όχι η ίδια της ζητούσε να πάει στα γαμό γενέθλια. Και παρά την εύκολη κατάρριψη των επιχειρημάτων της " γιατί να μην πάω σε αυτά τα γενέθλια" δεν θα μέτραγε.
Την τελευταία στιγμή μου λες πως θα γίνει, έχω καιρό να πάω σε μια συναυλία, παρότι " δεν παίζει καμιά μαλακία" δεν θέλω να βρεθώ με οοοοοοολον τον κύκλο σου.
Οι ανασφάλειες έχουν χτυπήσει κόκκινο και δεν βρίσκω ούτε έναν καλό λόγο για να τις καταπιέσω. Και γαμώτο έχω πρόβλημα, με τα αυτονόητα, τις σιωπηλές συμβάσεις, την "εμπιστοσύνη".
Και μόλις χτες έφτασα στο σημείο, να τον έχω πάλι ανάγκη. Όχι για να κοιμηθούμε μαζί, ή για καμία σιγουριά που θα περιλαμβάνει κοινωνικές συναθροίσεις.
Αν περνούσε, όπως μου φάνηκε, και πρέπει να το κοιτάξω αυτό dc, και με χτύπαγε στην πλάτη θα ήταν σαν αυτόματα να μου έλεγε, ότι όλοι-ες όσοι με ενδιαφέρουν, έχουν συμφωνήσει πως η σεξουαλική πίστη είναι απάτη. Και πως μένει μόνο να πειστώ κι εγώ για αυτό.
Αν πάλι είχα καρούλια....
Οπότε αποφάσισε να - ποιός Θανάσης μωρή- πάρει τα πόδια της και να πάει προς τα γενέθλια. Όταν ανοίξουν την πόρτα θα πει χρόνια πολλά. Εγώ θα πάρω το ύφος μου που πολύ με κολακεύει, αυτό που άνετα εντάσσεται στο φάσμα του αυτισμού, και θα πω, να σου πω, θα φύγουμε τώρα;;