ρε μπας κι είσαι;

πως νιώθεις που τα όνειρα που έκανες μόλις 10 χρόνια πριν τα έχουν αντικαταστήσει όνειρα που ταιριάζουν σε έναν 20 χρόνια μετά εαυτό σου;
επίσης πως σου φαίνεται που είσαι τελείως άχρηστη/ος, κι όχι μόνο κανεις μια δουλειά στην οποία είσαι άπειρη/ος, αλλά και ποτέ δεν θα μάθεις;
αλλά επιπλέον όταν με συναντάς θα με χλευάσεις που δεν έβαλα την μαμά ή τον μπαμπά να μου την εξασφαλίσει;
πως σου φαίνονται αυτές οι εικόνες, που αντικαθιστούν τις άλλοτε φαντασιώσεις σου, που πλέον δεν σε δείχνουν να ευχαριστιέσαι, απλά σε δείχνουν όμορφη, ή δυνατό ή ξέρω εγώ τι σε έχει θάψει, απο τα νύχια μέχρι το κεφάλι και εξακολουθείς να λατρεύεις;
κι ακόμη πως σου φαίνεται που δε θα πεις ποτέ " αυτό με ξενίζει στην συμπεριφορά σου" αλλά θα με στολίσεις με επίθετα που ξερεις τι σημαίνουν στον κόσμο τους, που χεσμένη/ος επιλέγεις για δικό σου;
καλά θα μου πεις δεν μου λες κάτι για εσένα;
μπα, όχι απόψε, απόψε αναρωτιέμαι πως σου φαίνονται εσένα όλα αυτά....
αν σου φαίνονται φυσικά... αν βλέπεις ποτέ.