κι ένα για τα αγόρια και τα αγριοκόριτσα

ήταν πρωί και μεσημέριασε

το διάβασμα είναι καμιά φορά μανούρα μεγαλύτερη κι απο πρωινό ξύπνημα μετά απο ένα μπουκάλι κονιάκ..
σπουδάστε μας λέγανε..

αχ και βαχ

ο λάζαρος ήταν παλιά πελάτης μου σε ένα καφενείο.
ομοφυλόφυλος, γέρος και πουλούσε και τρελίτσα για να προσαρμοστεί.
ακόμη θα πρέπει να βρίσκει παρτενέρ.
έκανε τράκα τσιγάρο κι έδινε ρέστα στο ρούφηγμα.
και κερνούσε κόκκινο κρασί εμένα και αυτός έπινε λευκό.
και λόγω του ναζιού του ήταν ο μόνος που με μαλάκωνε λιγάκι.
μια μέρα μου έλεγε πως τρελαίνονται οι άντρες με τα στήθια είχα βαρεθεί και του γύρισα που το ξέρεις αφού εσύ δεν έχεις.
με γέλια, αλλά πικαρισμένος μου γύρισε, αυτό το α- μπροστά σου, να μην είχες το στερητικό...
την επόμενη μέρα κελαηδούσε πάλι..

don't think you knew, you were in this blog

σε ένα κομμάτι, νιαουρίζει αυτή, κοίτα τον εαυτό σου με τα μάτια μου.
τέτοιες μόνο ματιές περνάνε μέσα, να γεμίσει η συνείδηση λέξεις απο σοκολάτα, και χαμόγελα απο παυσίπονα
μετά τους εφιάλτες, κάτω απο το κρεβάτι να σχεδιάζω αντίποινα
κάποιος άφησε εκεί , ένα σουγιαδάκι, ένα κομμάτι ξύλο, κι ένα λάστιχο, μερικά χαλίκια
ο ήχος απο το ρολόϊ δεν ακούγεται πια τόσο σίγουρος, ενώ μια στρεβλή εικόνα σε μια γυάλινη μπάλα ξεθωριάζει
κι ότι λείπει, ας λείπει..

ναι εεε;

κάπου στο πήλιο, συστηματική απευαισθητοποίηση μέσα απο συμβολική έκθεση στο φθορετό μα και επιθυμητό ερέθισμα, τουτέστι, να σε πάρει το κύμμα απο πάνω μου.
η ιδέα της φωτογραφίας είναι δανεική απο τον tom bobandil, και δεν ξέρω πόσες παραλίες σήκωσαν πόθους αδιέξοδους απο τότε..πλάκα πλάκα την αναπαράγω κάπου έξι χρόνια αυτήν την ιδέα κι έχω συμπάθεια στις άδειες παραλίες.
αυτήν την φορά απέφυγα τα ειδύλλια, αφού στην μία βόλτα στην θάλασσα άρχισα να τρέχω πάνω κάτω, μάβα μάλλον θα είναι ή μώρα ή όπως θες το λες.
τα ερωτικά τραγούδια φτιάχνονται με φώκιες σε ενυδρεία που διαλέγουν τυχαία μπάλες με λέξεις γραμμένες πάνω τους. την ιδέα αυτήν την έκλεψε απο το south park ο γ. για να με ξελιγώσει στα γέλια, ένα ανοιξιάτικο βράδυ, σε ένα πολύ πολύ αγαπημένο μέρος.
γιατί αγαπητέ μου, όλα πιθανότητες είναι. να αντικατασταθούν τα ερωτικά ξεγλιστρήματα στην φαντασία, σε υπερβάσεις σε πραγματικό χρόνο και χώρο, κι όχι με τον αυτοσκοπό των συνευρέσεων, αυτό είναι ένα στοίχημα που κάποτε κάποτε κερδίζεται.
μετά γύρισα εκεί που είχα αφήσει ένα κομμάτι μου πεισματάρικο να με περιμένει.κάθε μάλωμα που του έκανα για αυτά που χάνω για να το ταϊζω, ξεχάστηκε στην αγκαλιά του καλώστην.
μετά με έπεισα πως δεν είμαι καμμία, αλλά μια, και τώρα έχοντας πλήρη συναίσθηση ότι είμαι ένα ακόμη θύμα της αστικοποίησης υπογράφω
home and dry

υγ: καλή συνέχεια κι ένα χαμόγελο στον θερσίτη που μεταναστεύει απο το http://thoughts-on-line.blogspot.com/ με νέο προορισμό ή χωρίς προορισμό.

τι νέα ψιψίνα;

stencil στο πολυτεχνείο, στουρνάρη

Του συστήματος η συστολή και η διαστολή
συχνά μας έχει εγκαταλείψει
σ' ένα σταθμό με μια βαλίτσα
που όμως μέσα της υπάρχει
η κόκκινη καρφίτσα
που σύντομα θα σπάσει
του σύμπαντος την πλαστική στολή.

λένα πλάτωνος, "τι νέα ψιψίνα;"